Minicruise langs de Ligurische kust

Autovrije dorpen en pittige wandelpaden, de Ligurische kust laat zich niet gemakkelijk verkennen. Ik heb de regio vaak bezocht, maar deze keer doe ik iets nieuws. Ik stap in Genua op de boot en vaar langs de (vissers)dorpjes die kleurrijk tegen hun olijfgroene achtergrond leunen. Van Genua naar Portofino. Hoe kun je een kustlijn beter bekijken dan vanaf zee?

Al jaren kom ik in Liguria. Ik zie de lelijke en de mooie kanten, ik ken de volgorde van de dorpjes uit mijn hoofd. Meestal rijd ik er met de auto of de trein doorheen, nu bekijk ik ze vanaf een heel ander gezichtspunt. Ik let goed op de klokkentorens, daaraan herken ik de plekjes. In Sori staat de kerk op het strand, Nervi heeft een wandelpad dat boven de rotsen kronkelt.

De havens van Genua

Gelukkig staat er een clubje mensen bij de boot van Golfo Paradiso. Een paar dagen geleden was ik hier ook om half 9 ’s ochtends, maar toen waren er te weinig passagiers en gingen we nergens heen. Nu halen we het minimum van 20 zeker en stipt om 9 uur vertrekken we. Vertrekpunt: porto antico, de oude toeristische haven die Renzo Piano zo mooi heeft opgeknapt. Dat mooie verandert al snel in industrie en ik zie ook het lelijke randje. Twee totaal verschillende havens. Ik groet de lantaarn, het symbool van de stad, en hoop op een behouden vaart, dat wil zeggen: zonder zeeziek te worden.

We zetten koers naar het oosten, langs de fiera (het beursgebouw), langs de villa waar wij zijn getrouwd, langs Boccadasse met het rode huis aan het water waarvan wij altijd droomden dat we het zouden kopen. ‘And that’s Pieve Ligure,’ hoor ik het meisje achter me tegen een paar Aziatische toeristen zeggen. Ik knijp mijn ogen samen en tuur naar de gekleurde gebouwtjes in het groen. Ergens in het hoger gelegen gedeelte, in Pieve Alta, hebben mijn schoonouders een buitenhuis, ik denk dat ik het herken.

Van boord in Camogli

De kapitein meert aan in Genova Nervi om nog wat mensen in te schepen en vaart dan door naar Camogli, de eerste stop. Voor mij voelt Camogli als thuiskomen, bij bijna elk bezoek aan Liguria ga ik er even langs. Als een zeeman die terugkeert na een lange reis op zee stap ik van boord op zoek naar mijn huis. De naam Camogli is (vermoedelijk) afgeleid van case delle mogli, huizen van de echtgenotes. Als de  mannen uit vissen gingen of langere tijd van huis waren, woonden er bijna alleen maar vrouwen. Zij wachtten geduldig tot manlief weer thuiskwam. De mannen konden vanaf zee hun huis herkennen aan de kleur, elk huis is anders.