Noord-Spanje: met de kinderen in een campervan

door Miriam · 17 oktober 2019

Deze zomer maakten we een rondreis door Noord-Spanje. Jullie weten, ik ben gek op warme landen. Maar Andrea wilde graag naar de noordkust en dat deel is berucht om het slechte weer. Eigenwijs als we zijn, besloten we het erop te wagen. We huurden een Indie camper in Madrid - dan konden we altijd nog ergens heen als het echt niet leuk meer was -, boekten verder alleen een hotelkamer voor de laatste nacht en reden het avontuur tegemoet. En echt, wat hebben we een mooie vakantie gehad!

Dat wij graag met een camper reizen moge nu wel duidelijk zijn. We gingen al naar Italië (2014), Noordoost-Amerika (2017) en Portugal (2019). We houden van de vrijheid, daar schreef ik al een stukje over. Sinds dit jaar zijn we gebonden aan de schoolvakanties, dus we moesten maar afwachten wat ons in het hoogseizoen te wachten stond. Drukte? Volle campings? We hadden geen vooropgezet plan en elke dag was weer een nieuwe uitdaging.

Steden, stranden, bergen

Onze jongens zijn inmiddels 2 en 5 en dat zijn nog steeds best pittige leeftijden. De klein Nicola houdt niet echt van wandelen, de grote Matteo juist weer wel. Maar dan het liefst in de natuur, steden zijn (nog) niet echt aan hem besteed. Tenzij er een leuke speeltuin is natuurlijk. Rustig een stad bekijken was er dan ook niet bij. Jammer, want Noord-Spanje heeft een keur aan mooie steden die je niet graag overslaat als je er bent. We gingen wel - naar Segovia, Valladolid en Toro -, maar de momenten in de natuur waren een stuk fijner. Ik ben gek op steden en cultuur, maar in de natuur hebben we gewoon allemaal wat minder last van prikkels. Het weer was ons goedgezind, de Spaanse zon gaf ons energie.

En de natuur is nu eenmaal prachtig in Spanje. De uitgestrekte korenvelden in Castilla (campos de castilla), de eindeloze velden vol zonnebloemen en de helderblauwe stuwmeren waren een lust voor het oog. We reden door de bergen - Los Picos d'Europa - en gingen naar tropisch-ogende stranden. Kortom, we hadden van alles wat. We deden in totaal vier comunidades autónomas, autonome gemeenschappen, aan: Madrid, Cantabria, Asturias en Castilla y Léon. We hadden nergens file, we hadden nergens echte drukte. De zomervakantiehysterie was hier gelukkig niet losgebarsten. Ik kon die rust goed gebruiken. Het was heerlijk om niet te hoeven nadenken over het boerkaverbod en de Italiaans politiek die in de zomer van 2019 de gemoederen bezighielden.

Slapen met uitzicht

Van de 14 nachten sliepen we er 5 op een camping, 2 in de tuin van vrienden en de nacht voor vertrek uit Spanje in een hotel vlak bij de luchthaven van Madrid. De rest van de nachten brachten we door op een parkeerplaats. En dan heus niet zomaar langs de snelweg, maar altijd een plek met uitzicht. Uitzicht op het strand, op een kasteel in de verte, op de spitse bergtoppen van de Picos. De beperkte leefruimte in de camping dwong ons om zoveel ogelijk buiten te zijn. Dus zochten we altijd een plek waar de kinderen vrijuit konden rondlopen en spelen. En dat was heus niet altijd makkelijk. Soms reden we wel drie keer door, omdat het toch niet goed aanvoelde. Soms kwamen we gewoon per toeval iets tegen.

Niet verkeerd, toch? En zo maak je nog eens wat mee. Bij Playa de Los Caballos was de zonsondergang zo mooi dat iedereen in de buurt ernaar kwam kijken. Ons groene campertje werd omringd door plaatselijke hangouderen en dagjestoeristen, terwijl wij aan onze kampeertafel ons pastaatje aten. Midden in de nacht werden we gewekt door de plaatselijke jeugd, die precies naast onze camper hun botellón hielden. Geklets, gelach, getoeter. Gelukkig werden de kinderen er niet wakker van. Bij de vrienden parkeerden we ons huisje in de tuin en kregen 's nachts de tuinsproeier op ons dak. Ook daar sliepen de jongens gewoon doorheen. Zij wel. De mediterraanse buitenlucht deed hen meer dan goed. Volgend jaar gaan we weer. Maar dan naar Italië.