Pieve Ligure, onze eigen oase van rust

Mijn schoonouders hebben een buitenhuis in Pieve Ligure, een klein dorp langs de Ligurische kust. Ze hebben er een moestuin en heel veel rust. Het is een heerlijke plek om je te onttrekken aan de drukte van de grote stad. Ze zijn er bijna de hele zomer te vinden, wanneer het in Genua te warm is. Afgelopen Pasen waren wij er ook, om met de hele familie onder de pergola te eten. Een echt Italiaans tafereel.

Veel Genuezen hebben una casa in campagna, een huis op het platteland. Nou ja, plat? Ligurië is nergens plat. Het terrein gaat vrijwel meteen de hoogte in. Het huis van mijn schoonouders ligt dan ook in Pieve Alta, het hoge gedeelte van het dorp. Het uitzicht is adembenemend: met je neus op het zuiden zie je het blauw van de Middellandse Zee. Op het westen Genua, op het oosten Camogli met daarachter de Monte di Portofino.

Pieve Ligure

Pieve Ligure heeft zo'n 2500 vaste inwoners. Er is een treinstationnetje. Het woord pieve komt van het Latijnse plebs, wat volk betekent. Met de verspreiding van het christendom in Italië werd het etiket op het gedoopte volk geplakt. In de middeleeuwen duidde een pieve een kerkelijke gemeente op het platteland aan waar een hoofdkerk met doopkapel was en kleinere kerken die daarvan afhankelijk waren. Op het dorpsplein van Pieve Ligure staat de parochiekerk van San Michele Arcangelo:

Pieve is vervolgens blijven hangen in een aantal toponiemen als Pieve di Bono, Pieve Fosciana, Pieve di Soligo, Città della Pieve. En dus in Pieve Ligure, een Ligurische pieve. Let wel: je spreekt het uit als: Pie-ee-ve.

In de natuur

Terug naar eerste paasdag: het zonnetje schijnt, er staat geen wind. Onder ons raast af en toe een trein voorbij. Verder is het oorverdovend stil. De zee beneden is onrustig. Schuimkoppen trekken witte strepen in het blauw. De terrassen zijn smal, de kinderen moeten oppassen. Ze rennen rondjes, trap op, trap af. Ze plukken sinaasappeltjes. Mijn schoonmoeder haalt bloemetjes voor in de salade. Het is fijn om zo in de natuur te zijn.

Het huis is rozerood, met groene luiken. Het ligt op 209 meter boven zeeniveau. Toen ik op een boot langs de kust voer, probeerde ik het huis te vinden tussen het zilvergroen van de olijfbomen. Dat viel niet mee. Er zijn twee verdiepingen, met drie slaapkamers. Het is er echt heel fijn. Het enige probleem is de bereikbaarheid. Of is dat juist de charme?