Tussen Nederland & Italië: het zwemdiploma
door Miriam · 7 februari 2023
In mijn leven heb ik - zowel werk als privé - dagelijks met Italianen van doen. En waar twee culturen samenkomen, ontstaat een gevoel van verwarring en verwondering, van waardering en afkeuring. Soms levert het een glimlach op, soms een opgetrokken wenkbrauw. Dat gevoel werkt twee kanten op, want door de ogen van mijn Italiaanse familie leer ik ook mijn eigen cultuur beter kennen.
In de categorie cultuurverschillen tussen Nederland en Italië vandaag: hét ZWEMDIPLOMA.
Lekker zwemmen
Zomer 2022. De jongste heeft al een tijdje zwemles, hij zit al in het laatste badje. Zijn zwemdiploma zal moeten wachten tot na de zomervakantie, we zitten lekker op Sardinië. Maar hij redt zich prima en dus durven we hem in het zwembad van de camping best zonder bandjes in het water te laten. Geen Italhaan die naar dat diploma kraait, die kraaien alleen als je geen badmuts op hebt. We blijven erbij, op de kant met een boekje en een half oog op hem gericht. Hij duikt, springt, zwemt, en vist de gekleurde stokjes op die we op de bodem van het zwembad gooien. Ik vraag me bijna af of hij die zwemles nog wel nodig heeft.
Wanneer het bij thuiskomst ook in Nederland bloedheet blijkt te zijn, besluiten we te gaan zwemmen in de buitenbad van het zwembad waar hij zwemles heeft. Daar weten ze dat hij nog geen zwemdiploma heeft, dus nee, hij mag niet in het diepe. Daar was ik al op voorbereid (ik ken de Nederlandse kramp als het op regels aankomt), dus ik had zwembandjes mee. Maar nee, ook met bandjes en toezicht van ouders willen ze geen diplomaloze kinderen in het diepe bad. Of je nu kunt zwemmen of niet. Hier stond ik toch wel even perplex.
Niet kunnen zwemmen
Twee zomers eerder waren we in Abruzzo, op een camping langs het ijskoude smaragdgroene water van de rivier de Tirino. We gingen op dat mooie water een kanotocht maken. Voor vertrek raakten we in gesprek met een Italiaanse stel, dertigers uit het noorden. Ook zij gingen kanoën, ze waren er speciaal voor gekomen. Ze vonden het wel een beetje eng, ze konden namelijk niet zwemmen. Hier trok ik even een wenkbrauw op. Hoezo kun je niet zwemmen? Toch had ik dat al vaker gehoord in Italië. Doordat Italianen geen zwemlescultuur hebben, is het niet vanzelfsprekend dat een Italiaan kan zwemmen.
Nu weet ik wel dat Nederland onder de zeespiegel ligt, en dat we veel grachten en andersoortige waterstromen hebben, maar Italië heeft toch ook water? Meren, rivieren, en wat te denken van de zee? Iedereen zou toch moeten kunnen zwemmen? In Italië is zwemles niet verplicht. In Nederland ook niet, maar het diploma dus wel.
Het zwemdiploma
Een zwemdiploma is in Nederland een heilig document. Al kun je nog zo goed zwemmen, als je geen diploma hebt, zal niemand je geloven. Onze oudste heeft zijn zwemdiploma al wel, A en B. Het behalen was een hele happening. Ballonnen en spandoeken met aanmoedigende leuzen sierden het zwembad. De spanning was om te snijden, sommige kinderen konden de nacht ervoor niet slapen. Ik denk dan: laat lekker zitten dat diploma, wat moet je ermee?
Een vader op het schoolplein zei eens tegen mij: je gaat toch ook niet zonder rijbewijs autorijden? Hier trok ik mijn andere wenkbrauw op. Andere landen, zoals Italië, denken daar toch anders over. Slaan wij niet een beetje door? Ik ken ook kinderen die de druk van de zwemlessen helemaal niet zo goed aankunnen. Ze zwemmen als de beste, maar lopen vast in het stramien van de zwemles, maar zonder dat papiertje mogen ze dus officieel niet zonder begeleiding zwemmen. In Nederland dan hè. In Italië wel.
O ja! Ik stond een keer wat afwezig te wachten tot Nicola klaar was met zijn zwemles, ik had de handdoek al in de aanslag. Aan het eind van de gang hoorde ik de kinderen enthousiast gillen. Mijn hoofd stond wellicht ingesteld op het Italiaans, want ik dacht dat ze 'Duce, duce' riepen. Maar ze riepen kennelijk om een warme douche: 'Douchen, douchen.' Mijn tweetalige brein speelde een raar spelletje met me.
Hahaha, geweldig toch, die cultuurverschillen ! Hier in Frankrijk hebben ze helemaal niks met diploma’s ! Je neemt zwemles en je kunt zwemmen. Punt. Je haalt je baccalaureat (middelbareschooldiploma) en kunt dat na een halfjaar ophalen op je oude school, hoezo diploma-uitreiking ? Heb je je bachelor gehaald ? Goed gedaan, hoor, kom het over een paar maanden maar ophalen bij het Secretariaat… Helemaal mijn land (wat de diplomacultuur betreft in ieder geval)